چیزهایی که ارزش دانستن در مورد وکلا و رهبران ما را دارد

این آخرین سوالی است که هنگام مصاحبه با وکلا برای رزومه آنها، به عنوان بخش کوچکی از فعالیت های بازاریابی حقوقی، روابط عمومی و ارتباطات من می پرسم. من قبلاً کرایه استاندارد آنها را درونی کرده ام: چه کاری انجام می دهند، چه کاری را بیشتر می خواهند انجام دهند، چرا کاری که انجام می دهند واقعاً برای آنها مهم است و برای چه کسی.

اما بعد از آن دسر می‌پرسم، جزییاتی که معمولاً در منوی معمولی یافت نمی‌شود: “آیا سرگرمی‌ها، گروه‌ها یا تجربه‌های زندگی جالبی وجود دارد که بتوانید به اشتراک بگذارید؟ کتاب، فیلم یا سفر مورد علاقه؟ آیا برای چیزی آموزش می‌دهید، شاید یک 5K یا نیمه ماراتن؟”

“تو دیوانه کارائوکه ای!” من گاهی به شوخی متهم می کنم. پاسخ ها به طور کلی در یکی از سه دسته قرار می گیرند.

درصد کمی از این نوع سؤالات احساس ناراحتی می کنند و آن را توهین آمیز یا بی ربط می دانند. اگرچه یادم نمی‌آید که این سوال را از او بپرسم، یکی از وکیل‌ها به من گفت که موکل‌هایش «برای او اهمیتی نمی‌دهند که او پیاده‌روی طولانی در ساحل را دوست دارد یا خیر»، اما او فقط معاملات آنها را بسته و در پرونده‌هایشان برنده می‌شود. دیگری تمایلی به افشای عشق مادام العمر خود به یانکی ها ندارد، زیرا می ترسد مشتریانی که به اشتباه از رد ساکس حمایت می کنند، بیگانه شود. هر دو نکته به درستی مورد توجه قرار گرفته است.

اما در حالی که برخی موقعیت ها ممکن است واقعاً نیاز به تشریفات و/یا بی طرفی بیشتری داشته باشند، روشی برای این جنون بازاریابی وجود دارد. بسیاری از مشتریان وکیلی می خواهند که با آن احساس راحتی کنند و با او صحبت کنند. رزومه ای که نگاهی اجمالی به شخصیت و «صدا» ارائه می دهد، می تواند به تضمین یک تطابق خوب کمک کند. به همین دلیل است که، البته، در حد منطق، بسیاری از شرکت‌های حقوقی اکنون سبکی کاربرپسندتر و مکالمه را در وب‌سایت‌ها و سایر محتوای خود انتخاب می‌کنند.

اکثر افرادی که با آنها مصاحبه کردم به من گفتند که هیچ چیز جالب یا منحصر به فردی در مورد آنها وجود ندارد. “من خسته ام!” اصرار دارند. “وقتی کار نمی کنم، با خانواده ام وقت می گذرانم یا بچه هایم را تعقیب می کنم. همین.”

اگرچه به نظرم کسل کننده است (نه یک ذره)، وقتی به آرامی به این گروه فشار می‌دهم که خانواده‌هایشان چه کاری را با هم انجام دهند، اغلب با جواهراتی مانند: «من و شوهرم عشقمان به فیلم‌های ترسناک را در نهایت به داشتن نوجوانان مناسب سن “و ما به نوبت انتخاب می کنیم چه چیزی را در طول هفته “شب وحشت خانوادگی” تماشا کنیم.” یکنوع بازی شبیه لوتو.

جدیدترین مجموعه از همان ابتدا کاملاً آماده است و با شور و شوق حقایق سرگرم کننده تری را نسبت به من در یک پاراگراف (بیشترین فضایی که تا به حال به این محتوا اختصاص داده می شود) به اشتراک می گذارد. اینها بستگان من هستند، و من می خواهم هر یک از آنها را استخدام کنم، حتی اگر در حال حاضر نیازی به کمیته سرمایه گذاری خارجی در ایالات متحده، وکیل دفاعی ضد انحصار یا جنایی وجود ندارد.

علاوه بر این که همه آنها حرفه ای تمام عیار هستند، یکی از آنها یک خواننده اپرا بسیار مورد توجه است، یک آلتو. یکی دیگر از اعضای رژه Mardi Gras “krewe” است که کفش‌های انسان را به زیبایی با زرق و برق تزئین می‌کند تا به عنوان سوآپ بین تماشاگران توزیع کند. این شخصی است که من می خواهم با او سوار شوم. سپس مردی است که به طور غیرمنتظره مجبور شد یکی از فرزندانش را خودش تحویل دهد. اگر این اعتماد به مدعی شما را القا نمی کند، و در زیر فشار، وقار عالی نشان نمی دهد، لطفاً به من بگویید چه چیزی نیاز دارید.

البته همه پاسخ ها خنده دار نیستند. گاهی اوقات وکلای “من” (همانطور که من به طور محافظتی در مورد آنها فکر می کنم) چیزی جدی را در مورد موانع و سختی های بزرگی که برای رسیدن به جایی که اکنون هستند بر طرف کرده اند به اشتراک می گذارند. من مفتخرم که به آنها در انجام این کار کمک کنم.

در مناظره اخیر ریاست جمهوری، شاید این سوال باید از نامزدهای سیاسی نیز مطرح می شد.

در پاسخ، دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق ممکن است دوران کوتاه خود را به عنوان یک منتقد سینما به یاد بیاورد و بحث کند شهروند کین، یک فیلم کلاسیک محصول 1941، اشاره می کند که “شاید ثروت همه چیز نباشد” (زیرا پول نمی تواند خوشبختی کین را بخرد) و نشان می دهد که آنچه کین واقعاً به آن نیاز دارد یک زن متفاوت است. یا می‌توانست به دستیارش، دیوید مویر، از شبکه خبری ABC، یادآوری کند که وینس مک ماهون، مدیرعامل وقت WWE، در «نبرد میلیاردرها» در سال 2007 در رسلمنیا 23 کشتی گرفت و به شکلی بزرگ پیروز شد.

کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهور ممکن است به لینزی دیویس همکار خود گفته باشد که نامش در زبان سانسکریت به معنای «گل نیلوفر آبی» است، که در تابستان‌ها در دانشگاه در مک‌دونالدز کار می‌کرد و زمانی در آشپزخانه بازیگر میندی کالینگ یک غذای ماسالا در جنوب هند پخته بود. . ، احتمالاً در حالی که کفش های چاک تیلور پوشیده بود.

در حالی که این حقایق، البته، به اندازه مسائل عمده ای که در حال حاضر در ذهن ماموران و دولت وجود دارد، مهم نیستند، من معتقدم که این موضوعات پیش پا افتاده نیستند. همانطور که سیاست یک امر شخصی است، یک امر حرفه ای نیز هست. چه مشتری یا یک عضو باشید، نگاه کردن به شخصی که پشت این تمرین است، من را امیدوارتر می‌کند که – همانطور که آنها مال خودشان و من هستند – ممکن است انسانیت من را نیز در ذهن نگه دارند.

حتی اگر یک شرکت در نهایت نتواند از این اطلاعات در وب سایت خود استفاده کند، جمع آوری آن همچنان یک تمرین ارزشمند است. اشتراک گذاری داخلی آنها – چه در اینترانت شرکت یا از طریق سایر ارتباطات داخلی – یک راه خلاقانه برای ایجاد جامعه است (به ویژه برای همکاران جدید، اما من پیشنهاد می کنم کارکنان پشتیبانی را نیز شامل شود).

و در صورتی که مشتریان من کنجکاو باشند، شاید هم به اشتباه، من به دنبال متس هستم. من عاشق پیاده روی طولانی در ساحل هستم، اما رانندگی طولانی در امتداد سواحل را ترجیح می دهم. من یکی را چند روز پیش در ساحل جنوبی لانگ آیلند گرفتم – پنجره‌ها باز، موها در هوای نمک می‌وزند، یک قهوه بزرگ دانکین (خامه‌ای، بدون شکر) در جا فنجانی، و آلبوم جدید و شگفت‌انگیز کانتری پست مالون که در حال وزیدن است. با صدای بلند و بی کلام خواندم.

من معمولاً به موسیقی کانتری گوش نمی‌دهم، اما به کارائوکه – در ماشین‌ها – وسواس دارم.

تانیا زامورسکی موسس زامو، یک شرکت روابط عمومی و ارتباطات است. می توان با او در (ایمیل محافظت شده) تماس گرفت.

ABAJournal.com درخواست مقالات و نظرات اصلی، متفکرانه، غیر تبلیغاتی و نظرات مشارکت کنندگان بدون حقوق را می پذیرد تا در بخش صدای شما نمایش داده شود. جزئیات و دستورالعمل‌های ارسال در قسمت ارسالی شما، صدای شما ارسال شده است.

این ستون منعکس کننده نظرات نویسنده است و نه لزوماً دیدگاه های مجله ABA – یا انجمن وکلای آمریکا.